Spektakl zainspirowany fragmentami dwóch powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocy” oraz „Bieguni” jest próbą opowiedzenia o nomadyzmie, utrzymaniu ruchu, o stanie bycia pomiędzy, a także o procesie zakorzeniania, osadzania się w miejscu, w swoim ciele i odkrywaniu jego historii.

Praca nad spektaklem opierała się na wspólnym czytaniu znaczeń wyłaniających się z tekstów przez artystki polskie i japońskie, co było interesującym ćwiczeniem percepcji i rozpoznawania własnego kontekstu.

​

Projekt został zrealizowany podczas pandemii COVID-19, gdy niemożliwe były podróże odo Japonii, a w Polsce trwał kolejny lockdown. 

Działanie było rejestrowane symultanicznie z dwóch miejsc (Tokio i Warszawa), komponowane w czasie rzeczywistym w jeden obraz/spektakl, a następnie przekazywane publiczności w formie live-streamingu.